- Znowu wy?! - krzyknął wojownik w lśniącej od promieni słońca zbroi.Stanął na gruncie tak, by mieć dobre zaparcie, jedną stopę układając do wewnątrz, by móc przyjąć pierwszą falę. Dwóch orków rzuciło się na niego biegnąc z porośniętego trawą wzniesienia, lecz jeden wpadł z impetem na tarczę, frunąc po uderzeniu daleko w krzaki, a drugiego trafiła maczuga rozłupując małą, orczą czaszkę. Człowiek zdjął hełm i postawił go obok siebie przy kamieniu. Teraz lepiej widział nacierającego wroga, gdyż wcześniej miał ograniczony zasięg wzroku, a blask bijący od zbroi wcale nie pomagał w dostrzeżeniu ataków wroga.

Po kilku chwilach rzuciło się na wojownika trzech orków, w tym jeden z drewnianą pałką. Dwóch pierwszych wój odepchnął na boki, by przyjąć cios pałką na tarczę trzeciego, po czym uderzyć spod siebie maczugą rozpruwając orkowi brzuch zakończonymi kolcami swej broni.Nim konający ork padł na ziemię jeden z dwójki pozostałych chciał podejść woja z boku, ale wojownik wyczuł zagrożenie i podhaczył orka, po czym dobił go ciosem maczugi w głowę. Trzeci ork rzucił wpierw kamieniem w wojownika, następnie rzucił się z gardłowym krzykiem do ataku. Człowiek siłował się w tej chwili z maczugą, która utkwiła w czaszce powalonego przed chwilą orka. Odskoczył w tył przed atakiem szarżującego orka i złapał za drewnianą maczugę wcześniej zabitego orka. Wziął zamach i uderzeniem wyprowadzonym z boku powalił orka, który stracił przytomność.

Tego samego dnia wojownik trafił w trakcie swej podróży na śmiałka chcącego sprawdzić się w boju. Młodym był on i głupim. Rzekał, że trudnił się wojaczką od urodzenia i chciałby się sprawdzić z kimś innym niż przerośnięte pająki w jaskiniach czy nieumarli na cmentarzach. Wojownik, sam nigdy niestroniący od wojaczki, przystał na wyzwanie. Młodzieniec walczył kryssem, dosyć popularną bronią dla trudniących się szermierką. Wyprowadzał szybkie ciosy, lecz wszystkie lądowały na tarczy wojownika. Raz udało mu się przebić obronę woja, lecz kryss natrafił na twardą stal, wykonaną przez porządny, kowalski młot. Kontratak wojownika, czyli potężne ciosy spod siebie jak i z boku trafiały w puklerz młodego szermierza. Były to na tyle silne ataki, że szermierz za każdym razem był spychany do tyłu, a jego tarcza po kilkunastu ciosach zaczęła się niemal rozpadać. Na koniec dwa ciosy maczugą w bok i w ramię dokończyły dzieła i słaniający się na nogach młodzian osunął się na ziemię sapiąc niemiłosiernie.

Walka obuchami nie jest tak popularna jak Walka mieczami czy Szermierka, lecz ma również swoje zalety:
- trafiony cios zabiera punkty wytrzymałości (stamina) (średnio 3-5 punktów),
- cios częściowo niszczy zbroję, ujmując zbroi kilka punktów wytrzymałości (durability) (połowa punktów obrażeń zaabsorbowanych przez tę część pancerza, średnio 1-7 punktów),
Powyższe specjalne właściwości nie są brane pod uwagę, gdy walczymy wszelkimi rodzajami kijów
Bronie obuchowe zadają również dużo obrażeń, lecz są jednocześnie powolne.
Minusem dla niektórych może być brak możliwości zatruwania broni obuchowych.

Nazwa broni	Wym. Siła	Obrażenia	Szybkość	Ataki specialne
Sękaty kij(2H)	20	10-13	2.25s
Wachlarze(2H)	35	10-13	2s
Kij(2H)	30	11-14	2.25s
Cep bojowy(2H)	15	12-15	2.5s
Ciężka maczuga(2H)	35	12-15	2.5s
Maczuga	40	10-14	2.5s
Morgensztern	45	11-15	2.75s
Kij pasterski(2H)	35	13-16	2.75
Ciężki kij(2H)	35	13-16	2.75s
Topór Wojenny	35	12-16	3s
Diamentowa buława	35	13-17	3.25s
Kostur(2H)	20	15-18	3.25s
Buława	45	14-18	3.5s
Berło	40	14-18	3.5s
Młot	35	13-17	3.25s
Młot Bojowy(2H)	95	17-20	3.75s
Buzdygan	80	15-19	3.75s
Różdżka	10	11-15	2.75s

*2H - Oznaczenie broni dwuręcznej.

Przydatne umiejętności dla postaci posiadających umiejętność walki obuchami:
- Anatomy (Anatomia)
- Healing (Leczenie)
- Tactics (Taktyka)
- Parrying (Parowanie)

Dodano: 2006-05-05
(Ostatnia Zmiana: 2016-08-26)