Rozdział III. Klejnot w Koronie. Strażnicy Strażnicy to istoty bytujące pomiędzy życiem, a śmiercią. Żyjący niegdyś na sosaryjskich ziemiach, urodzili się z niezwykłą mocą Edari. Niektórzy z nich dokonali wielkich czynów, zasłynęli jako bohaterowie, inni znani byli ze swego okrucieństwa. Każdy jednak ma na swym koncie niezwykłe dokonania. Edari była w nich tak silna, że po śmierci ich ciał, nie uleciała całkiem w niebyt. Pozostała, utrzymując ich poza władzą Ponurego Żniwiarza i zmieniając w byty astralne. Strażnicy zamieszkują Tunele Początku i sprawują pieczę nad każdą z ras Sosarii. Każdy tej, w której się narodził i której jest przodkiem. Czasami są również posłańcami bogów.Okrutna Narishka – Mroczna Elfka, słynąca za życia z niezwykle okrutnych najazdów na istoty żyjące na powierzchni. Jej bezwzględność i zamiłowanie do przemocy budziło lęk nawet wśród jej pobratymców. Podobno nosiła biżuterię wykonaną z kości istot wszelkich ras, a jej ukochanym pupilem była Słodka Tess – ogromna pajęczyca, którą karmiła żywymi jeńcami, pojmanymi podczas łupieżczych wypraw. Była także najwyższą Kapłanką Loth. Dokładne dzieje Narishki, jak i historia jej śmierci, nikną w mroku dziejów i znane są nieco lepiej zapewne tylko Mrocznym Elfom. Ordonus – Arcymag wywodzący się z Maginci, pilny student Akademii Moonglow. Odznaczający się niezwykłymi zdolnościami magicznymi dokonał w swoim życiu wielu odkryć. Na swoim koncie ma między innymi zaprojektowanie zaklęcia magicznej klatki z pomniejszych zaklęć pól energii. W Sosarii żyją jeszcze Ci, którzy mieli szczęście poznać go za życia i walczyć u jego boku z Syrijusem. Dopomógł oswobodzić Magincję i resztę świata, od potężnego nekromanty, jednak na skutek odniesionych w tej walce ran opuścił ziemski padół. Tyraviel Srebrny Sokół – Elf, żyjący w odległych czasach. Według legendy potrafił on bezpośrednio rozmawiać z bogami i znał mowę zwierząt. Podobno to na jego podobieństwo Iluvatar stworzył elfich wojowników zwanych Szafirowymi Ostrzami. Niewiele faktów zachowało się z życia Tyraviela. Ze względu na długowieczność elfów oraz to, jak dawno żył ów heros, jego prawdziwą historię zasnuła mgła dziejów. Pośród elfów krąży jednak wiele poświęconych mu legend i piesni. Podobno, obecnie często pojawia się jako wysłannik Iluvatara. Krwawa Sonia- Wampirzyca odznaczająca się za życia niezwykłym apetytem władzy… i krwi. Zasłynęła zarówno swoją niezrównaną, wręcz szaloną odwagą, jak i bezkompromisowym i ekspansywnym podejściem do świata. Jako pierwsza zapanowała nad swoim Głodem, dzięki czemu odkryła niektóre moce płynące z magii krwi. Legenda głosi, że pożywiała się na demonach. Szczegóły jej życia oraz osiągnięć pozostają jednak tajemnicą. Ognistowłosa Zelda – żyjąca przed wiekami krasnoludka, która jako pierwsza kobieta krasnolud złapała za topór i ruszyła w bój. Podobno jej odwaga i honor zawstydzały ówczesnych i przeżyły do dziś w krasnoludzkich pieśniach i legendach. Jedna z nich głosi, jakoby potrafiła w pięści skruszyć bryłę numythrilu. Zelda słynęła z porywczości i gwałtownego charakteru. W walce, dzięki swoim rudym warkoczom, wyglądała podobno jak płomień trawiący wrogów. Umarła w bitwie, zaskoczona zasadzką, przed śmiercią jednak, ścięła jednym cięciem topora pięciu przeciwników. Dodano: 2014-02-17 |