– Popatrz na ten łuk! – wykrzyknął podniecony Arawen.
– Niemożliwe... – Rienna otworzyła szeroko oczy i ze zdumieniem powiodła dłonią po pięknym, ażurowym łęczysku. – To niemożliwe... Albo to elfia robota albo jakaś potężna magia.
Arawen podniósł łuk i lekko napiął cięciwę.
– Ostrożnie! – kobieta krzyknęła z przejęciem.
– Spokojnie... Na Innisara ależ on jest wyważony. Spójrz na te runy! Jest tak nasycony magią, że aż od niej wibruje. Rienna wyjęła strzałę ze swego kołczanu i podała ją kompanowi uśmiechając się przy tym.
– Strzelaj. – Pokazała na liść na jednej z najwyższych gałęzi pobliskiego drzewa. Mężczyzna wycelował i puścił cięciwę. Strzała przecięła powietrze i zerwała liść. Podeszli do niej oboje jak na komendę. Przebiła liść w środku przygwożdżając go do ziemi, był spopielony. Rienna westchnęła.
– Albo nagle stałeś się wyśmienitym strzelcem, albo trafiliśmy na prawdziwy skarb. Obstawiam to drugie.
– Obijmy go! – Arawen wpatrywał się w łuk jak zaczarowany, nie zważając na przytyk.
– Pęknie. Popatrz na te runy, to ażurowe łęczysko, delikatny splot cięciwy. Nie znam nikogo, kto potrafiłby to obić... – dziewczyna powiedziała z nieukrywanym smutkiem.
– Ja znam. Ethros pokazywał mi niedawno narzędzia jakich jeszcze nigdy nie widziałem...
– Zapomniane Rzemiosło?! – Rienna spojrzała na niego ze zdziwieniem.
– Nic innego. Jest mi winien przysługę już wiem jak mi odpłaci. – Chłopak uśmiechnął się szeroko oglądając niezwykły łuk z każdej strony.

Mistrzowskie Narzędzia dołączają do grupy artefaktów Zapomniane Rzemiosło

Czy zdarzyło Wam się znaleźć w lootcie broń lub pancerz, których właściwości były na tyle potężne, że próba wzmocnienia przedmiotu z pewnością skończyłaby się niepowodzeniem? Oczywiście do dyspozycji rzemieślnicy mają narzędzia starożytne, ale i one nie gwarantują powodzenia obszycia czy okucia przedmiotu.

Właśnie dla takich sytuacji powstały artefakty w postaci Mistrzowskich Narzędzi Rzemieślniczych, wśród których znajdziemy:

• Mistrzowski Obuch Kowalski;
• Mistrzowski Zestaw Krawiecki;
• Mistrzowskie Gwoździe Stolarskie;
• Mistrzowskie Narzędzia Do Tworzenia Łuków.

Każdy z powyższych artefaktów posiada tylko jedno użycie, ale skuteczność jest w tym wypadku gwarantowana. Co więcej, podczas próby wzmocnienia przedmiotu nie ma żadnych limitów wysokości nasycenia właściwości, a co za tym idzie szansa na okucie, obszycie czy obicie znalezionego przedmiotu jest zawsze stuprocentowa. Narzędzi jednak mogą używać jedynie arcymistrzowie danej umiejętności, czyli posiadający 120 umiejętności kowalstwa lub krawiectwa oraz 100 stolarstwa lub tworzenia łuków.

Gdzie szukać Mistrzowskich Narzędzi Rzemieślniczych? Znajdziecie je wszędzie tam, gdzie można spotkać pozostałe artefakty z grupy Zapomnianego Rzemiosła, czyli na aukcjach Korony, w skrzyniach map skarbów, w lootcie silniejszych potworów itp.

Mistrzowski Obuch Kowalski na aukcjach Korony

W tym tygodniu na aukcjach Korony zagości jedno z Mistrzowskich Narzędzi Rzemieślniczych, mianowicie Mistrzowski Obuch Kowalski. Cena wywoławcza nagrody ustalona została na 400 tyś. koron minocyjskich.

Ponadto do wylicytowania będą specjalne zlecenia rzemieślnicze Korony w cenie 50 tyś. koron za każde, jak również Mała i Duża Szkatuła Korony w cenach odpowiednio 100 i 400 tysięcy koron.

W kolejnych tygodniach można spodziewać się Mistrzowskich Narzędzi dla pozostałych rzemiosł, a zatem bądźcie czujni, coby nie przegapić interesującej Was aukcji!

***

Więcej nowinek znajdziecie na naszym kanale Discorda #co_nowego:

VI Wyścig Minocyjski za nami. Cóż to była za gonitwa, ten tylko wie, kto poczuł wicher we włosach i oddech przeciwnika na plecach!

Do VI Wyścigu Minocyjskiego stanęli (kolejnośc poza podium przypadkowa):

Nataly Buvox
Asivia Villina
Nelia
Eleyar
Ethnin
Marabea
Foghar Ulfgrim
Arandon
Nieznajoma Elfka
Biały Rycerz
Orbb

Zad swego wierzcha pokazała wszystkim Pani Nataly Buvox i sięgnęła po tytuł Najszybszej w Krainach.
Pani Asivia Villina do biegu rwała się jak szalona i tym samym zdobyła miejsce drugie.
Skrzydła i strzemion musiała mieć także Pani Nelia, bo zagarnęła dla siebie trzecie miejsce w wyścigu.

Chwała zwycięzcom!
Niechaj wicher zawsze wieje Wam w plecy, nie pozostawajcie w tyle!
Do zobaczenia na VII Wyścigu Minocyjskim!

Pokaż wszystkim zad swojego wierzchowca! Bądź szybki i rozjuszony! Najwyższy czas wskoczyć na grzbiet i zostawić innych w tyle. Sięgnij po laury Najszybszego w Krainach! Już czwartego dnia siedmiodnia rusza VI Wyścig Minocyjski!

Marel, syn Dranusa Otara starego i wpływowego kupca z Yew, nie mógł uwierzyć swemu pechowi. To musi być rodzinna klątwa. Ojciec opowiadał mu, jak przed laty zbójcy napadli na jego wozy, które wiozły żywy ładunek dla samej Margrabiny. Stary Dranus uszedł wtedy cało tylko dzięki temu, że pomogli mu mieszkańcy Krain. Historia zaiste lubi się powtarzać...

Marel z rozpaczą i cichą frustracją spoglądał na małe, jaskrawo zielone ogony, które migały pomiędzy trawami i krzakami oddalając się niezwykle szybko. Uciekły wszystkie. Co prawda zbójcy nie mieli w tym żadnego udziału, ale sytuacja wcale nie wyglądała przez to lepiej. Ba! Może nawet gorzej. Może łatwiej byłoby się wytłumaczyć Margrabinie, gdyby ktoś sprał go trochę po gębie, może byłaby wtedy mniej surowa. Zające, o niezwykłej, jaskrawo zielonej barwie futra, hodowane na specjalne zamówienie Eleonory de Welt w Skara Brae. Odległość od Yew niewielka, ktoś mógłby rzec, zlecenie - bułka z masłem... Kto spodziewałby się dołu wykopanego na drodze? Konie przeszły, ale koło... Zapadło się i połamało. Wstrząs był tak silny, że cała fura przechyliła się, a drewniane klatki z zającami pospadały i połamały się lub pootwierały z hukiem. Zwierzątek nie trzeba było zachęcać, pokicały ku wolności szybciej niż zdążył zorientować się co się wydarzyło.

Nie może wrócić do Yew z pustymi rękoma. Nie może  przyznać się, że wszystkie uciekły, a sam ich przecież nie wyłapie. Cóż. Może, śladem ojca sprzed lat, znajdzie dyskretną, skuteczną pomoc w Nowy Minoc... Trzeba to załatwić bez zbędnego szumu. Tablica ogłoszeń koło banku towarowego nada się ku temu idealnie!

***
Poszukuję łowców!
Zwierzyna, którą złapać mi trzeba jest dość niezwykła. Idzie o niezwykłej barwy zające. Futerka tych stworzeń są jaskrawo zielone, co niestety sprawia, że trudno je wypatrzeć wśród gęstwiny. Rozpierzchły się gdzieś w Wolnych Marchiach niemal pośrodku drogi ze Skara do Yew. Każdy, kto pochwyci zająca i odda go w me ręce całego i zdrowego liczyć może na sowitą zapłatę w złocie i innych dobrach! Czasu jest niewiele, bo zwierzęta wspomniane kolor swego futerka zawdzięczają specjalnej karmie, bez której niechybnie utracą wyjątkowy kolor. Na łowców z zającami oczekiwał będę w Gmachu Spotkań Nowego Minoc w dniu ku temu wyznaczonym.

Marel z Yew

***

Komnata Map, usytuowana w głębi kompleksu jaskiń przynależnych do Akademii, rozświetlona była blaskiem fosforyzujących fioletowo pnączy, które wspinały się po ścianach pomieszczenia. Gdzieniegdzie światło mieszało się z zielonkawą poświatą luminescencyjnych grzybów, porastających ściany, podłogi i sklepienie. Po środku Komnaty Map, stał masywny, obsydianowy stół, którego powierzchnię pokrywała misterna, rzeźbiona w czarnej skale, miniatura Kontynentu oraz otaczających go wysp. Góry, lasy, drogi - każdy element był perfekcyjnym dziełem. Na mapie, w różnych miejscach porozstawiane były figurki przedstawiające różne postaci: elfy, ludzi, krasnoludy, drowy. Ciemnoskóra kobieta przechadzała się wokół stołu analizując ułożenie figurek. Co jakiś czas zatrzymywała się, marszcząc czoło w zamyśleniu.
- Ferro! Do mnie! - powiedziała niecierpliwym głosem. Nim echo jej słów zdążyło umilknąć jeden z cieni zalegających w komnacie poruszył się. Starszy Mroczny Elf zbliżył się do kobiety i schylił głowę w oczekiwaniu.
- Zbierz wszystkich. Mają się do mnie zgłosić jak najszybciej. Nie interesuje mnie czy mają obecnie inne zajęcia. No na co czekasz? Idź!


Wszyscy gracze posiadający postaci przynależne do rasy Mrocznych Elfów proszeni są o zgłoszenie się do Zaana w celu zewidencjonowania. Dotyczy to zarówno pełnoprawnych członków, jak i starających się o przyjęcie do rasy

Tysiąc sto trzydzieści jeden pradawnych wyrmów... To było imponujące. A jeszcze bardziej imponujące było to, że aż pięćset dwadzieścia pięć głów padło z jednych rąk. Tysiąc sto osiemdziesiąt demonów z czarnej bramy. Największy wór liczył aż sześćset dwa trofea. Tysiąc dwieście czterdzieści pięć wodnistych głów żywiołaków wody, w tym największa przesyłka kryła ich aż czterysta osiemdziesiąt trzy. Dwa tysiące osiemdziesiąt siedem ettinów i tu najskuteczniejszy łowczy położył aż tysiąc sto siedemdziesiąt dwa potwory. Nie zmieściły się w jednym worze. Siedemset czterdzieści harpii, najcięższy worek pomieścił dwieście pięćdziesiąt trzy głowy. Okazuje się, że w godzinie próby można liczyć na mieszkańców Krain. Do polowania stanęło aż szesnastu śmiałków. Najwięcej bestii łączenie, które padły mocą jednaj osoby, było tysiąc dwieście pięćdziesiąt cztery. Jest duch, jest siła. Niebezpieczeństwo minęło, ale szkoda marnować taki potencjał. Może trzeba pomówić z łowczymi z Wolnych Marchii i zorganizować jakiś oddział do regulowania populacji niektórych bestii. Nie czekać aż bestie się rozpełzną i rozzuchwalą tylko zadać pierwszy cios...

[0] 1 2 3 4 5 6 7 8 9 >>