Listy do Alici Keenington (kolejność przypadkowa), I Maga Wyższego Kręgu Pionu Magii Żywiołów z Akademii Moonglow:

I.

*List pisany jest ciemnozielonym atramentem. Runy stawiane równo i starannie mają delikatny charakter. Karty pergaminu pachną mchem, wiatrem i wilczą sierścią.*

Szanowna Alicio Keenington,

Jak wieści głoszą, poszukujesz unikatowych kwiatów paproci, które podobno w owym okresie zoczyć można w przeróżnych miejscach naszej krainy.

Zeszłego wieczoru, gdym obozował wraz z moim wiernym druhem, naszym oczom ukazało się niezwykłe zjawisko. Było to późnym wieczorem, dobre dwie klepsydry po zachodzie słońca. Przygotowawszy obozowisko i posiliwszy się, zamiarowaliśmy udać się na spoczynek, by noc przeczekać i odpocząć przed kolejną wyprawą. Gdym już przymykał oczy, zmożony snem, mój wierny wilk poruszył się niespokojnie. Zlustrowałem czujnie otoczenie i ujrzałem wtedy, jak z traw polany i okolicznych krzewów ulatują roje świetlików. Te niesamowite, zwykle chaotycznie latające owady, kupiły się tworząc jakoby świetliste sznurki w powietrzu.  Wydawać by się mogło, że coś je przyciągało, bo zgodnie, wspólnie zmierzały w tym samym kierunku. Wiedziony ciekawością podążyłem za tymi zielonkawymi wstęgami świecących robaczków i trafiłem do miejsca nieopodal zbocza góry. Tam właśnie owe świecące owady kręgami obsiadły skałę, u podstawy której rósł kwiat, którego jak się domyślam, poszukujesz. Wysyłam go wraz z listem w paczce. Rzecz cała działa się na zachód od północnej bramy miasta Deluci, leżącego w Zagubionych Krainach.

Z wyrazami szacunku

Osta Toror’Kelvar           

***

II.

Wieczorne tańce przy ogniseczku,
Z dziewkami pięknymi w Ocllo miasteczku.
I każda w strojną przebrana kieckę,
Jak to co roku w świętą Palinockę.

Popilim, pośpiewalim, zioła wypalilim,
Aż niejednemu źle w oczy patrzał Kirin.
Po tańcach i hulańcach czas wybrać dzieweczkę,
Więc truchtem wszystkie wolne pobiegły na kładeczkę.

Jak to w tradycji tutejszej przystało,
Wianek ze świeczką z nurtem się puszczało.
Kawaler wianeczek wyłowić miał prędko,
Bo inaczej wróżono staropanieństwo.

Tom wybrał się rychło nad brzeg ujścia zatoki,
Gdzie śpiewa upojnie delfin ciemnooki.
Dziewkę miał jedną uroczą na oku,
Co wianek z bzu plotła u mojego boku.

Po drodze Jednorogiego minąłem hożego,
Co drzemać się starał mimo śpiewu mego.
Już o romansach myślałem namiętnych,
Gdy wtem mi w oko kwiat zaświecił piękny.

W blasku księżyca mienił się świetliście,
A wokół niego zwykłe paproci liście.
Płatki jednak jak z płomienia cięte,
Niczym przez sam żywioł z otchłani wyjęte.

I tedym przypomniał sobie barda słowa,
Co to w Maginckiej Świątyni śpiewa.
Pędem ruszyłem do magów w Maginci,
Ci zaś skierowali do Wszechmocnej Alicii.

Jeno siem ocknął, żem nieco pijany,
Gdy Święty Mag w bieli spojrzał zatroskany.
Wtem opamiętał swe myśli zwodzone,
Żem właśnie romanse porzucił nieświadomie.

I taka to historia, jakem na prędce,
O bzowej dziewce zapomniał z kwiatem w ręce.
Jeno krasnoludzkie na usta cisną się słowa,
"Kruca Fiks!" - dziś nocka nie będzie zmysłowa...

podpisano
Gandaron

***

III.

Szanowna Pani Alicio,

W odpowiedzi na Twój list wysyłam niezwłocznie przesyłkę pocztową, z owym kwiatem paproci, znalezionym nieopodal miasta Yew pod wielkim drzewem.

Z wyrazami szacunku

Agaton

***

IV.

Witajcie,

Wszystkie miasta i wsie obiegła wieść, że poszukujecie kwiatu magicznej paproci. Znalazłem taką, więc kwiat przesyłam na adres Akademii. Pewnie interesuje Was gdzie go znalazłem? Pewnie to ważne w badaniach. A prawie ją rozdeptałem opuszczając w pośpiechu Minoc. Rosła rzut kamieniem za bramą miasta. To Ci psikus co?

Saroth

***

V.

Alicio,

Kreślę te słowa w nadziei, iż opatrzność ma Cię w swej opiece. Wracając z bitew wielu, nieopodal orczych kopalni, mym zmęczonym oczom ukazał się widok niezwykle rzadki.  Otóż w cieniu drzew, gdzie przysiąść na łyk wody zamierzałam, jakiś błysk niezwykły kątem oka dojrzałam. Cóż za piękna roślina, pomyślałam sobie. I wtedyż to właśnie… olśnienie… Twe słowa nakreślone sobie Pani przypomniałam. Toż to magiczna paproć, tak przez Cię poszukiwana!

Zatem ślę ją do Ciebie wedle życzenia Twego. Bądź pozdrowiona!

Zawsze do Twych usług,

---

***

VI.

Witać.

Ja przemierzałam krainę, gdzie z gór płonąć ogień. W oddali ujrzałam jak coś podobnego do ludzkiej twarzy pojawiać się i znikać. Gdy podbiegłam, mym oczom ukazała się głęboka przepaść. Spojrzeć w dół i zobaczyć przytwierdzona linę do skał. Jakiś głos popchnął mnie w dół, a mym oczom ukazała się poszukiwana przez Panią roślina. Przesyłam jej kwiat i liczę, iż przyczynić się do badań,  czy innych słusznych celów. Wiele nauki jeszcze przed moją młoda osobą, więc jeśli już mogę napisać ten list i wchodzić to w zakres tolerancji i szacunku, poproszę Pani Zacną Osobę., I Maga Wyższego Kręgu, o jakąś księgę choć do pożyczenia, by wiedzę moja poszerzyć.

*kilka słów zostało zamazanych lub poprawionych, lecz wiele błędów jeszcze istnieje w zapisie.*

***

VII.

Droga Pani Alicio Keenington,

W przesyłce mej znajdziesz przepiękny kwiat z magicznej paproci zrodzony.

Gdym stąpała ostrożnie po lasach mej ulubionej stajni w Wężowej Twierdzy, w poszukiwaniu zwierzęcia zaginionego, wzrok mój przyciągnęła paproć o barwie niezwykłej. Niczym zahipnotyzowana podeszłam do niej i coś mną owładnęło. Czemu, nie wiem, lecz przyklękłam przy niej i zerwać w całości nagle zapragnęłam. Opamiętałam się jednakże w porę, gdyż niemało brakło, bym z korzeniami roślinę tę z ziemi wyciągnęła. Przełamałam lich złe i myśli przedziwne, powoli odeszłam, w stronę znana mi, by odnaleźć zwierzę zagubione. Myśli moje do niezwykłej paproci tej jednakże same powracały i postanowiłam jeszcze raz ja zobaczyć. Jakież było moje zdziwienie, gdy okazało się, że następnym razem ujrzałam na niej kwiat przepiękny, płonący niczym ogień. Zbliżyłam  się ostrożnie, by nie oparzyć się, a nagle, nie wiem jak, znalazł się on w mej dłoni i poczułam, że właściwym będzie odesłać go do Ciebie. Pani, zgodnie z Twa prośbą, choć pokusa pozostawienia kwiatu w mych dłoniach ogromną była.

Z wyrazami szacunku,

Zamirid

***

VIII.

Witaj Alicio Keenington,
Dotarły do mnie wieści, że potrzebujesz kwiatu paproci, który jest wyjątkowo rzadki.
Tak się złożyło, że będąc w dniu dzisiejszym na wyprawie po moje nowe wilki udało mi napotkać rosnący kwiat, którego nigdy wcześniej nie widziałem.
To szczęśliwe miejsce znajduje się w okolicach portalu w Minoc, z portalu było go widać gołym okiem.
Mam nadzieję, że przyda Ci się do czegoś ten kwiat i dojdzie w nienaruszonym stanie.
Wszystkiego dobrego!

Mitaka

***

IX.

Ruszajac na jedną z codziennych wypraw po skory "jak twiedzi wiekszosc okolicznych mysliwych", postać spotyka starca drwiącego, że za skórą przybylem.
Pss szepnę Ci coś na ucho, zaproponował starzec. Osoba machnęła ręką i zignoorowała starca. Ku zdziwieniu, nieopodal jaskini Wstydu coś oślepiło wzrok mężczyzny. Przez chwile zastanawiał się czy to żart,y czy ten wredny ork z lasu obok. Lekko oszołomiony zrozumiał, że to owa paproć z opowieści starca.

QueHegan

***

X.

Musi być to dla ciebie zatem dość istotna sprawa, taki kwiat. Nie wymagało długiej wędrówki znalezienie tego okazu. Mam nadzieję, że to o niego chodziło, lecz patrząc na to jak pięknie pachnie, nie pozostawia wątpliwości, iż jest to właśnie on. Lecz do czego nadać się może taki kwiat?

Micalo

***

XI.

Uff! Zdążyłam! Witaj Alicio.

W paczce przesyłam Tobie kwiat magicznej paproci. Przebyłam wiele miejsc, zanim go znalazłam. Od lasów wokół Minoc, poprzez mokradła przy Smoczym Leżu, Magincię, Yew, aż do przejścia do Delucii. Po przypłynięciu statkiem do ostatniego wyżej wspomnianego miejsca udałam się czym prędzej do lasów, szukajac jednocześnie zaciemnionych miejsc. Czakram, mój wierzch, dobrze zniósł trudy podróży i mogłam w końcu odnaleźć mój cel - magiczną paproć rosnącą przy morzu. Było to nieopodal miasta piasków. Czym prędzej delikatnie zerwałam kwiat i umieściłam go do plecaka. Następnie zjawiłam się natychmiastowo w Minoc, by móc umieścić magiczną roślinę w paczce, w której znajduje się czytana przez Ciebie książka z mej podróży.
Wszystkiego dobrego,
Yveliswen Verdun.

***

Alicia Keenington skończyła czytać ostatni list. Uśmiechneła sie pod nosem, wstała i przystanęła przed delikatnymi kwiatami ułożonymi na jedwabiu. Niezwykłe. Jeszcze nigdy nie widziała tak wielu naraz. Ten list to był świetny pomysł. Wykonali wspaniałą robotę – a dobrą robotę wypadałoby wynagrodzić. Przez chwilę stała w milczeniu i podziwiała łapiące każdy refleks światła ogniste płatki. Słodki zapach kręcił w nosie i odurzał, powietrze wokół kwiatów lekko drżało. Pyłek migotał i co jakiś czas wzbijał się z kielichów - zupełnie jakby kwiaty go wypluwały. Małe, eteryczne byty przypominające pszczoły skrupulatnie zbierały każde ziarenko i odnosiły je do stojących obok fiolek. Sporo mocy w jednym miejscu. Wystarczy zaczerpnąć.

Mrugnęła na żywiołaka, który czekał na rozkaz. Wyszeptała szereg zaklęć i imion w języku magów. Żywiołak zafalował, zamruczał i ruszył w drogę.

***

Wszystkim znalazcom gratulujemy. Dziękujemy za listy i poświęcenie w szukaniu magicznych paproci. Niekórzy mieli sporo szczęścia, inni musieli się potrudzić. Jesli komuś Się tym razem nie udało - nic straconego, wyczekujsie wieści :).

Do wszystkich szczęśliwców niebawem zawita posłaniec.

Jeżeli czyjś list jest niepodpisany - a ta osoba wyraża zgodę, żeby ją podpisać, to niech szepnie słówko na discordzie do bruxy.