Dziękujemy za liczny i bardzo aktywny udział w Łowach. Do waszych skrzyń bankowych trafiła zapłata za polowanie (również w Koronie Minocyjskiej - może się przydać w aukcjach;)). Dodatkowo, ci, których postaci podesłały listy otrzymali też XP. W razie pytań lub gdyby pojawiły się jakieś wątpliwości piszcie do bruxy na discordzie. Zapraszamy do udziału w kolejnych odsłonach eventu ;)

- Coś na kształt akceptacji. - Elessi dokończyła za niego z lekkim uśmiechem.

Kiedy Mistrz Izby Rzemieślniczej Nowego Minoc wyszedł, regentka otworzyła szkatułę stojącą na stole, wyciągnęła jedną, pięknie wybitą, numythrilową monetę, uniosła ją w palcach i obejrzała z każdej strony. Na awersie Korona, na rewersie herb Nowego Minoc. Kamień nadaje się do budowania murów i domów, ale prawdziwą potęgę i dobrobyt buduje się z monet. Z monet i mieczy. Własna waluta Korony, w końcu... Korona Minocyjska - to zaiste brzmi wspaniale. Prawdziwy znak czasów. Elessi podrzuciła ją w górę, kiedy spadła z powrotem na jej otwartą dłoń, przykryła ją drugą. Gildie muszą to zaakceptować i podzielić się zleceniami. Zbrojenia, zaopatrzenie, to naturalna kolej rzeczy. Owszem, to może urodzić konflikty, nie wiadomo jakie reakcje i skutki przyniesie. Rozmowy trwały długo,  wydaje się, że wypracowane zostało porozumienie, jednak pojawienie się Korony Minocyjskiej na pewno nie jest w smak ani Kompanii ani Lidze. Gidlie kowali i krawców też zapewne poczuły jakby ktoś nadepnął im na palec. Pozostałe organizacje i krainy mogą czuć oddech na plecach. Cóż, nikt nie lubi konkurencji. Jednak kto nie ryzykuje, ten minocyjskiego wytrawnego nie pije.
Spojrzała na dłoń przykrywającą monetę. Korona jeśli wszystko się uda, herb, jeśli będą kłopoty. Zabrała dłoń, moneta zalśniła odbijając światło świec...

Kto żyw niechaj słucha! Ogłasza się, że Korona wprowadza na rynki Krain swą własną walutę! Numythrilowa moneta, wybijana w mennicy stolicy, zwana jest Koroną Minocyjską! Nowa waluta posłuży najsamprzód do nowych Aukcji Rzemieślniczych Korony, w których wylicytować można będzie dobra przeróżne! Wsłuchujcie się w wieści! Wykuci w skale, połączeni nicią!

Nanette przetarła szmatką tablicę i uśmiechnęła się do siebie. Wspaniale. Nazwa godna biblioteki minocyjskiej. Oddająca przeznaczenie i ducha tego miejsca. Podeszła do regału pełnego ksiąg i wyjęła jedną z nich. Wyjątkowa oprawa i bogate zdobienia rzucały się w oczy. Pergaminniczka owinęła ją pieczołowicie  w płótno i przewiązała delikatnie jutowym sznurkiem. Do przygotowanej wcześniej skrzynki włożyła także niezwykły, pokryty złotem zwój i proporzec Nowego Minoc. Ujęła paczkę pod pachę i ruszyła ku poczcie.

Słuchajcie! Słuchajcie! Oto nadszedł dzień, w którym biblioteka Nowego Minoc zyskała swą nazwę! Miano godne tego prześwietnego przybytku i oddające ducha stolicy, mianowicie Kopalnia Wiedzy Nowego Minoc! Autorem jego jest mości Vagus! Chwała mu po wsze czasy! Wykuci w skale, połączeni nicią!

I musiał mieć rację, bo Manerd zwiesił tylko łeb i upił spory łyk piwa.

***

Być może ktoś z was trafił już na nieszczęsnego kościeja pojawiającego się na jednej z dróg i szukającego śmiałka, który policzy jego kości. Jeśli tak, to miał szczęście, jeśli nie, to nic straconego. Innymi słowy, wśród nowych zagadek jest właśnie "Porachuj mi kości". Gdy uda się wam spotkać gadający szkielet, posłuchajcie uważnie o czym opowiada, bo być może warto podążyć za tropem ;).

Pozodzenia!